Page 31 of Near Dark

‘Lars Norvik.’

‘Ja,’ zei Hayes. ‘En verder nog iemand die ik nog niet eerder had ontmoet. Een vrouw die Holst heette.’

‘Hella Holst?’

‘Ze zei geen voornaam.’

‘Een gezette vrouw?’ vroeg Sølvi. ‘Eind vijftig? Kort bruin haar? Groene ogen die een beetje uitpuilen, zodat je je afvraagt of ze een schildklieraandoening heeft?’

Hayes tikte met haar wijsvinger tegen de punt van haar neus en wees er vervolgens naar haar vriendin mee. ‘Misschien kunnen we elkaar helpen. Als jij me over Holst vertelt, zal ik het een en ander over Harvath onthullen dat in mijn presentatie niet ter sprake kwam. Afgesproken?’

Sølvi knikte. ‘Hella heeft de leiding over een nieuwe divisie bij denis. De Noorse naam daarvan betekent zoveel als sectie Strategie.’

‘Waar is die verantwoordelijk voor?’

‘Zoals je weet, is Noorwegen qua bevolkingsomvang een relatief klein land. Er wonen hier nog geen vijfenhalf miljoen mensen. Maar ondanks onze geringe grootte is de bureaucratie een steeds groter probleem, net zoals in de meeste welvarende Westerse staten.

Net als bij iemand met een hartaandoening verkalken de slagaders van onze instanties, zodat het bloed niet meer efficiënt kan circuleren. Voor denisgeldt dat informatie die bloedcirculatie is. Als je die circulatie onderbreekt of zelfs gedeeltelijk beperkt, bestaat niet alleen het gevaar van atrofie en zelfs overlijden, maar wordt ook onze hele lichaam, te weten het land Noorwegen, daar vatbaar voor. Ben ik duidelijk genoeg?’

‘Zeker,’ zei Hayes.

‘Mooi, want nu wordt het lastig,’ vervolgde Sølvi. ‘De sectie Strategie is deels bedoeld als een cardiale bypass, zogezegd. Als denisooit ernstig in gevaar wordt gebracht of lamgelegd wordt, bijvoorbeeld na een invasie of grote terroristische aanslag, moet de sectie Strategie ervoor zorgen dat vitale informatie nog steeds alle vitale organen van de staat bereikt.’

‘Het is dus een programma dat de continuïteit van de regering moet waarborgen. Een back-up, in wezen. Een extra waarborg.’

De Noorse knikte. ‘De ultieme waarborg. Bij een nationale noodtoestand zou het parlement er geen toezicht op kunnen houden. Stel dat een patiënt een hartaanval krijgt en zo snel mogelijk in het ziekenhuis geopereerd moet worden, zouden politici de zaak dan mogen vertragen door over snelheidslimieten te ruziën of zouden de direct betrokkenen, dus de verplegers in de ambulance, de beslissingen moeten nemen?’

‘Interessant. Maar dat verklaart nog niet waarom Holst bij die bijeenkomst aanwezig was. Hoe zou zij bij de dood van Carl Pedersen betrokken kunnen zijn?’

‘De sectie Strategie was Carls idee.’

‘Denk je dat zij bij de moord op hem betrokken is?’ vroeg Hayes.

‘Ivar is een voorzichtig man. Holst was waarschijnlijk uit voorzorg aanwezig. De sectie Strategie lijkt een beetje op jullie Red Cellteams. De sectie wordt geacht om buiten de vaste kaders te denken en om verbanden te zoeken die verder niemand ziet.’

‘Maak jij er deel van uit?’

‘Nee,’ zei Sølvi. ‘Tenminste niet officieel. Carl vertelde me dat mijn naam op een lijst van inlichtingenagenten staat die in een noodgeval opgeroepen kunnen worden. Maar mijn dagelijkse portefeuille raakt niet aan wat de sectie Strategie doet.’

‘Hoe omvangrijk is het programma? Om en nabij. Hoeveel mensen werken er fulltime?’

Sølvi grijnsde, haalde de champagne uit de emmer en vulde de glazen nog eens. ‘Ik heb waarschijnlijk al te veel gezegd. En trouwens, ik dacht dat jij me over Scot Harvath ging vertellen.’

Hayes grijnsde nu ook. Hoewel ze goed bevriend waren, werkten ze natuurlijk wel voor afzonderlijke inlichtingenorganisaties, al hadden die nauwe banden met elkaar. In die zin was er tussen hen altijd al een goedaardige wedijver. Het was in al die jaren dat ze bevriend waren altijd zo gegaan dat als een van hen iets ontdekte waar het land van de ander van kon profiteren, dat gewoon een meevallertje was. Het was niet de belangrijkste reden dat ze vriendinnen waren geworden. Ze waren vriendinnen geworden omdat ze elkaar graag mochten en respecteerden.

‘Oké,’ zei de Amerikaanse, terwijl ze van haar champagne dronk. ‘Ik zal je vertellen wat ik je collega’s bij de briefing heb verteld. Als je me dan nog vragen wilt stellen, ga je gang.’

Sølvi zakte wat onderuit in haar stoel, nam een slokje champagne en knikte dat haar vriendin kon beginnen.

‘Je hebt Harvath nog nooit ontmoet, hè?’

De Noors schudde haar hoofd.

‘Ik heb hem maar één keer ontmoet,’ merkte Hayes op. ‘Jaren geleden, in Turkije. Hij maakte deel uit van eenseal-team dat een reddingsoperatie bij een gijzeling uitvoerde. Hij was knap, echt knap, maar ook zo verwaand als de pest. Hij doodde de gijzelnemers eigenhandig en wist de gijzelaar levend te bevrijden. Ik kan niet op operationele details ingaan, maar laten we zeggen dat de uitrusting waar hij gebruik van maakte slechts heel beperkt geschikt was voor rechtstreekse confrontaties.

Zijn teamgenoten werden uitgeschakeld toen ze naar binnen drongen, en alle doelwitten lagen al op de grond. Volgens mij heeft hij geluk gehad. Maar goed, aan geluk heb je vaak meer dan aan slimheid.

Een paar jaar later onderscheidt hij zich weer bij het beveiligen van een maritieme locatie voor een bezoek van de Amerikaans presidentieel bezoek. Tot op de dag van vandaag heb ik nog altijd geen toestemming om te mogen weten welke bedreiging Harvath ontdekte of hoe hij die onschadelijk maakte.

---