Page 35 of Near Dark

‘Officieus zou hij vanaf denis-parkeerplaats een beoordeling van man tot man hebben kunnen gegeven. Het punt is dat de Ouwe hem vertrouwde, en ik ook. Carl begreep dat onze relatie erbij gebaat was als die niet bij Jan en alleman bekend was. Ik ga ervan uit dat als hij iemand in vertrouwen heeft genomen, hij dat vast op goede gronden heeft gedaan. Een zwaarwegender argument lijkt me het volgende: stel dat de moordenaar die we zoeken uit denis-gelederen komt, waarom zouden ze Carl dan hebben moeten martelen om toegang te krijgen tot zijn dossiers, zijn telefoon en denis-databank?’

Dat was een steekhoudend argument en hoewel Lawlor nog wel een weinig overtuigende reden daarvoor had kunnen verzinnen, was het tijdverspilling om daarop in te gaan. Daarom vervolgde hij met de volgende kwestie. ‘Goed, laten we ons dan richten op Jasinski,’ opperde hij. ‘Denk je dat ze met iemand over jou of Carl heeft gesproken?’

‘Nee.’

‘Waarom niet?’

‘Omdat ze op basis van rechtstreekse geheime orders van desaceurzelf te werk ging,’ zei Harvath. ‘Admiraal Proctor had haar opgedragen de operatie met niemand te bespreken, zelfs niet met haar collega’s van de Poolse militaire inlichtingendienst.’

‘En vertrouw je haar?’

‘Volledig.’

‘Waar is dat op gebaseerd? Een paar gezamenlijke operaties te velde?’

Harvath schudde zijn hoofd. ‘Ze heeft een bloedhekel aan Rusland. Het uitroeien van hun spionnen is altijd haar belangrijkste bezigheid op hetnavo-hoofdkwartier geweest. Voor haar is dat een persoonlijk doel.’

‘Hoezo persoonlijk?’

‘Omdat de Russen haar man hebben vermoord.’

Harvath zweeg een moment, omdat hij wist wat het effect van zijn woorden was. Enkele tientallen jaren geleden was Lawlors vrouw Heide in Berlijn door de Russen vermoord. Scot, Gary, en Monika waren gezamenlijk tegen hun zin naar een vreselijke club meegesleept.

‘Ik wil met alle plezier iemand sturen om haar te ondervragen,’ bood Harvath uiteindelijk aan, ‘maar ik verzeker je dat ze Carl niet heeft verraden.’

Lawlor maakte slechts een wegwerpgebaar, omdat hij niet in staat was iets te zeggen. Het was niet nodig.

Misschien wordt het beter, dacht Harvath, terwijl hij naar zijn oudere gesprekspartner keek en diens woorden in gedachten herhaalde. Maar de pijn zou natuurlijk nooit, maar dan ook nooit, verdwijnen. Die zou altijd vlak onder het oppervlak blijven dooretteren, daar was hij van overtuigd.

Harvath had nog niets gedronken sinds hij met Nicholas op de veranda was gaan zitten. Hij begon naar een volgende borrel te snakken, maar probeerde het verlangen te negeren.

‘Voor wat het waard is: Monika was bijzonder gesteld op Carl,’ zei hij, terwijl hij Lawlor aankeek en hoopte hem inzake Jasinski gerust te stellen. ‘Aangezien Polen aan Kaliningrad grenst, bevinden ze zich in een vergelijkbare situatie als Noorwegen wat de grens met Rusland betreft. Ze had waardering voor zijn bereidheid om zoveel voor zijn land te doen, en voor Polen wil ze in tal van kwesties hetzelfde nastreven.’

Lawlor herstelde zich en zei: ‘Dan blijft alleen Landsbergis van de Litouwsevsdover. Breng me op de hoogte over hem.’

Ze kwamen nu op gevaarlijk, strikt geheim terrein. Harvath wist niet zeker of het gesprek deze kant op moest gaan.

Zijn terughoudendheid ontging Nicholas niet, en hij nam het woord. ‘Gary’s veiligheidsmachtigingen zijn allemaal up-to-date. De president heeft hem volledige toegang gegeven tot alles waaraan de Carlton Group heeft gewerkt. Niets is voor hem verboden terrein. Je kunt hem alles vertellen.’

Pas op dat moment begreep Harvath hoeveel er zijn afwezigheid besloten was. Hij had niet het idee dat hij lang was weggeweest, maar het was in elk geval lang genoeg. De wereld was inderdaad gewoon zonder hem door blijven draaien. Maar langzaam werd hij door de zwaartekracht weer naar die wereld teruggetrokken.

‘Dus je wilt dat ik over de operatie praat?’

Nicholas knikte.

16

Terwijl Harvath zich voorbereidde om over de operatie te spreken, activeerde Nicholas een van de schermen en liet een kaart van de Russische exclave Kaliningrad verschijnen.

Dit gebied langs de Oostzee was een oorlogsbuit uit de Tweede Wereldoorlog en lag afgescheiden van Rusland tussen denavo-leden Litouwen in het noorden en Polen in het zuiden.

Net als tijdens de Koude Oorlog was Kaliningrad een gevaarlijke dreiging vol militair materieel gebleven, van waaruit Scandinavië en Midden-Europa binnen een paar ogenblikken getroffen konden worden. Het was zwaarbewapend met luchtverdedigingsraketten, antischeepsraketten en grond-grondraketten, waarmee de Russen denavoin de lucht, op zee en op de grond over een afstand van vele honderden kilometers in alle richtingen konden belagen.

Harvath liep naar het aanraakscherm en trok met zijn vinger een cirkel rond Kaliningrad. ‘Alle anti-navo-terreurcellen werden van hieruit aangestuurd door een hooggeplaatstegru-agent. Zijn naam was kolonel Oleg Tretjakov.’

Lawlor kende het gebied goed. ‘Kaliningrad. Geen plek waar je gemakkelijk binnenkomt of uit vertrekt.’

Harvath knikte instemmend. ‘Klopt.’