Page 38 of Near Dark

‘Precies.’

Lawlor keek naar hem. ‘Vroegen de Russen naar Tretjakov toen ze je oppakten?’

‘Ze vroegen me van alles.’

‘Dat zal best. Je was hun al heel lang een doorn in het oog. Maar hoe zit het nou met Tretjakov?’

‘Ze vroegen naar hem en een heel stel andere Russen die we in de loop der jaren hadden nagejaagd,’ antwoordde Harvath.

‘Waar het om gaat,’ opperde Nicholas, ‘is dat Scot hun niets heeft verteld.’

‘Niets waardevols in elk geval,’ verduidelijkte Harvath. ‘Ik heb ze veel foutieve informatie gegeven, dingen waarvan de bron moeilijk te achterhalen was, om tijd voor mezelf te winnen. Als ik niet was ontsnapt, weet ik niet wat er gebeurd zou zijn.’

‘Ik zal je vertellen wat er gebeurd zou zijn,’ zei Lawlor. ‘Het zou nog erger zijn geworden. Nog veel erger dan je je voor kunt stellen. Zij weten wat wij ook weten: dat iedereen uiteindelijk doorslaat.’

Harvath trok een grimmig gezicht en knikte bevestigend.

‘Oké dan. Laten we zeggen dat dit niet om Tretjakov gaat, althans niet rechtstreeks. Dit gaat om jou. En laten we zeggen dat de Russische president erachter zit. In plaats van jou levend gevangen te nemen zodat hij je kan ondervragen en uiteindelijk een kogel door je hoofd kan jagen, gaat hij meteen over tot de kogel. Maar daarvoor moet hij jou wel zien te vinden. Hoe zou hij het de eerste keer doen?’

‘Ik heb hem rechtstreeks naar mij toe geleid.’

‘Dat snap ik niet. Hoe dan?’

‘Matterhorn,’ onderbrak Nicholas hem.

‘Wat is Matterhorn?’

‘Niet wat,’ antwoordde Nicholas, ‘maar wie. Dat is een Europese inlichtingenagent die door de Russen was ingepalmd om voor zijn vaderland te spioneren. Toen de Ouwe daarachter kwam, besloot hij hem niet te ontmaskeren, maar stommetje te spelen en de man, met wie hij bevriend was geraakt, nog meer te gunnen. Van tijd tot tijd voorzag hij de Russische spion van belangrijke informatie.’

Lawlor wist niet hij wat hij daarvan moest vinden. ‘O ja? En waarom dan?’

‘Zodat de Europeaan, wanneer hij hem valse informatie gaf, dat niet alleen geloofde, maar er ook rechtstreeks mee naar Moskou rende.’

Harvath, die zich gedwongen voelde om zijn mentor te verdedigen, voegde eraan toe: ‘Reed vertrouwde hem alleen intel toe die de Russen volgens ons al hadden, uiteindelijk toch zouden krijgen of die het volgens ons waard was om door te geven. Om ervoor te zorgen dat al die verkeerde intel rechtstreeks aan het Kremlin werd doorgegeven, moesten we Matterhorn als een superster afschilderen.’

‘Ik neem aan dat de Russen het allemaal slikten.’

‘Voor zoete koek.’

‘Wat was de rol van Matterhorn bij de pogingen om hen naar jou te leiden?’

‘Niet lang nadat de Ouwe de diagnose alzheimer had gekregen, begon hij zijn remmingen te verliezen. Hij begon zijn verzorgers op waaghalzerige verhalen te trakteren, waarin het wemelde van de staatsgeheimen. We vergeleken de situatie met een ongeleid projectiel, een kernwapen wel te verstaan. Als de vijand vat op hem kreeg, viel niet te voorspellen welke schade dat kon aanrichten.

Toen het bericht dat hij ziek was de ronde begon te doen, besloot ik hem over te plaatsen. Als jongen had hij de zomers doorgebracht in het huisje van zijn grootouders aan Lake Winnipesaukee in New Hampshire. Omdat de oudste herinneringen meestal als laatste verdwenen, meenden we dat hij het op prijs zou stellen om daarnaar terug te keren. Ik huurde daar een huis voor hem en een verzoek dat een team van de marine hem daar het klokje rond van dienst zou zijn, werd goedgekeurd door de president. Ze hadden allemaal een veiligheidsmachtiging, dus hij kreeg de zorg die hij nodig had en we wisten tegelijk dat alles binnenskamers zou blijven.’

‘Goed plan,’ zei Lawlor.

‘Dat vonden wij ook,’ antwoordde Harvath. ‘Onder het mom van zijn jarenlange “vriendschap” met hem had Matterhorn druk uitgeoefend om bij hem op bezoek te gaan.’

‘Denk je dat dat een oprecht verzoek was?’

‘Zou kunnen. Ik denk ook dat Moskou erop aandrong dat Matterhorn hem zou beoordelen en daarvan verslag zou uitbrengen. Beide redenen waren voor mij profijtelijk, dus ik ging akkoord.’

‘Wat had jij er dan aan?’

‘Matterhorn was nog steeds nuttig voor ons. Het was de bedoeling van de Ouwe geweest dat hij mijn informant werd en dat ik hem onder controle zou houden. Hem een laatste afscheid toestaan was een goede manier om de verstandhouding te verbeteren. Ik hoopte ook dat de Russen Reed zouden afschrijven en niet zouden proberen hem te pakken te krijgen als hij zelf kon zien hoe ver heen Reed was.’

‘Dus je regelde een afspraak.’

---