Page 65 of Near Dark

‘Omdat ze tegen me zeiden dat als ik dat deed, ze mijn hele gezin en het zijne zouden vermoorden.’

27

Jullouville-les-Pins

Frankrijk

Restaurant La Promenade lag op een klein stukje rijden van Paul Aubertins huis en het uitzicht was er prachtig. Van daaruit kon hij uitkijken over de rotsen van Granville en de Chausey-archipel.

La Promenade was een geweldig familierestaurant met een dagelijks wisselendmenu du marché. Vandaag bestond het aanbod uit gebakken sliptong met aardappelpuree, basilicum en asperges. Aubertin bestelde er een fles sancerre bij, en terwijl hij van het belle-époquedecor genoot, probeerde hij zijn project te duiden.

Zoals hij had beloofd had Trang hem carte blanche gegeven, zonder verdere voorwaarden.

Zoals hem in Belfast was geleerd, had hij de tijd genomen en grondig onderzoek gedaan.

Hij was niet van plan geweest bij dit project zelf zijn handen vuil te maken, althans niet meteen bij de start, maar zijn reis naar Noorwegen was onvermijdelijk geweest. Het spoor was gewoon te mooi en bood zo’n scala aan potentiële informatie dat hij dat niet aan een ander wilde overlaten.

Hij was in zijn loopbaan wel meer keiharde klootzakken tegengekomen, maar Carl Pedersen van de Noorse Inlichtingendienst spande de kroon. Jezus, wat had die vent een incasseringsvermogen. En dan ging het niet om zomaar een flink pak slaag, maar om de ergste martelpraktijken die Aubertin op zijn repertoire had staan. Wie die Scot Harvath ook was, hij hoopte dat hij wist wat voor een trouwe vriend hij in Pedersen had. Tot het bittere einde.

Maar hoe nobel het verzet van de Noor ook was geweest en hoezeer hij zich ook tegen de pijn had verzet, het was allemaal voor niets geweest. Niemand was hem komen redden en Aubertin had uiteindelijk gekregen wat hij wilde. Hoewel hij denis-agent herhaaldelijk had verteld dat het makkelijker zou zijn als hij gewoon zou meewerken, was Pedersen behoorlijk koppig geweest.

Met de verzamelde informatie had Aubertin een dossier samengesteld en was hij op zoek gegaan naar Harvath.

Aubertin hield er niet van om in Amerika te opereren, niet als hij dat niet hoefde. De Amerikanen hadden een te nauwe relatie met de Britse politie en inlichtingendiensten. In plaats daarvan had hij gehoopt vanuit Europa een spoor naar Harvath te kunnen oppikken. De informatiemakelaar die hij voor dergelijke zaken raadpleegde had hem niet teleurgesteld. Hoewel het hem een klein fortuin had gekost, had de investering geloond.

Tezamen met wat hij van Pedersen had gehoord, was het maar een klein sprongetje naar de volgende sport op de ladder. Zodra zijn informatiemakelaar de creditcardgegevens van Harvath had veiliggesteld, hield Aubertin die nauwkeurig in de gaten, evenals zijn mobiele telefoon.

Die werd slechts af en toe gebruikt, maar hij had in elk geval wel een exacte locatie in de Florida Keys opgeleverd. Eerst een exclusief resort, Little Palm Island geheten, en daarna Key West.

Aubertin had een lijst van ervaren huurmoordenaars opgesteld. Nu moest hij beslissen wie hij het eerst op pad stuurde. Belangrijker nog was de vraag wie de klus kon klaren en vervolgens zodra het allemaal voorbij was gemakkelijk omgelegd kon worden.

Hij had besloten de opdracht aan een Belg aan te bieden met wie hij in het Vreemdelingenlegioen had gewerkt. Het was een zeer ervaren kerel. Maar wat nog meer voor hem sprak, was dat Aubertin zijn zwakke punten kende, wist waar hij woonde en hoe hij hem na voltooiing van de opdracht kon vinden.

De man had een handvol dagen de tijd gekregen om een verkenning uit te voeren en te beslissen waar en op welk tijdstip hij het doelwit zou uitschakelen.

Volgens hun onderlinge berichten had dat drie dagen geleden moeten gebeuren. Sindsdien had hij niets meer van de Belg gehoord. Gezien de gevaren die het werk in hun branche met zich meebracht, moest Aubertin uitgaan van het ergste.

Dit bracht hem in een uiterst penibele situatie. Hij had een concreet spoor gehad, dat hij nu was kwijtgeraakt. Harvath had zijn telefoon niet meer aangezet en had geen creditcard of bankpas gebruikt. Ook was zijn paspoort niet gebruikt om de Verenigde Staten te verlaten en een ander land binnen te komen. En toch kon zijn bron hem niet meer vinden in Key West. Datzelfde gold voor alle bekende aliassen die hij had kunnen vinden.

Blijkbaar had de Belg hem de stuipen op het lijf gejaagd en was Harvath ondergedoken. Het zou nu veel lastiger worden om hem op te sporen.

Het probleem met een man als Harvath was dat hij er ervaring in had mensen op te sporen die niet gevonden wilden worden. Waarschijnlijk beschikte hij over een hele trukendoos om onder de radar te blijven.

Maar op zeker moment zou hij toch hulp nodig hebben. Dat was de sleutel. Als Aubertin eenmaal wist bij wie hij die hulp zocht, kon hij het spoor oppikken.

Daartoe moest hij alle belangrijke personen in Harvaths leven in kaart brengen, iedereen tot wie hij zich mogelijk zou wenden. Het was een gigantische klus. En als Harvath slim was, en dat was hij, wist Aubertin, zou hij de meest voor de hand liggende namen vermijden. Er was zelfs een goede kans dat hij hulp zou zoeken bij een vijand, iemand van wie niemand ooit gedacht zou hebben dat Harvath daar steun zou zoeken.

Aubertin kreeg er koppijn van. Je kon stapelkrankzinnig worden van al het bedrog en het dubbelspel en driedubbelspel dat er in deze affaire gespeeld werd. Het was alsof je in een zaal vol spiegels de weerspiegeling van de fysieke werkelijkheid moest onderscheiden.

En dan was er nog het probleem van Trangs cliënt, de man die het geld beschikbaar had gesteld en opdracht tot de huurmoord had gegeven. Die werd blijkbaar steeds bozer over de lange duur van de operatie.

Wie die persoon ook was, als er niet snel resultaat werd geboekt, zou het contract mogelijk verscheurd worden. Daar kwam bij dat ze met zware fysieke represailles hadden gedreigd.

Trang, die vanwege het bedrog dat ze hadden gepland toch al nerveus was, besloot langer in Parijs te blijven. Het leek nu niet zo’n geweldig idee om naar zijn huis in Vietnam terug te keren, naar de plek waar Andre Weber het contract had voorgelegd en hem zijn honorarium had betaald.

Aubertin moest resultaten boeken. En dat lukte alleen als hij helder kon nadenken. Daarom was hij naar La Promenade gekomen. Als hij na deze lunch nog steeds geen plan had, zou hij een wandeling langs het strand van Jullouville maken. Soms kreeg hij een ingeving als hij juist niet nadacht.

Hij was al aan zijn tweede glas wijn begonnen toen de ober zijn hoofdgerecht bracht. De sliptong rook heerlijk en zag er prima uit.

---