Page 92 of Near Dark

Harvath glimlachte en nam nog een hapje. ‘Laten we de zaak eens wat breder bekijken. Wat zijn onze specifieke doelen?’

‘Simpel,’ zei Sølvi. ‘We weten dat Kovaljov de Contessa informatie heeft verkocht over Carl en zijn betrokkenheid bij jou in de operatie-Kaliningrad. De vraag is wat ze met die informatie heeft gedaan. Heeft ze die geopenbaard of aan iemand verkocht? En zo ja, aan wie?’

Dat was het hele verhaal in een notendop. En als de Contessa ook maar enigszins op Nicholas leek, zou ze niet alleen geobsedeerd zijn door haar persoonlijke beveiliging, maar ook door die van haar gegevens. In de branche waarin zij werkzaam was, maakte je al snel serieuze vijanden. Het was dan ook normaal om vergaande maatregelen te nemen om jezelf te beschermen. Harvath wilde niet in een Indiana Jonesachtige situatie terechtkomen, waarbij hij een vergiftigde pijl in zijn nek zou krijgen als hij in de toegangshal op de verkeerde vloertegel stapte.

Hij betwijfelde of de Contessa giftige pijlen bezat of dat hij een enorme rollende kei achter zich aan zou krijgen, maar hij wilde evenmin ontdekken wat haar versie van dergelijke onverwachte bedreigingen was.

Als ze meer tijd hadden gehad, zou hij een uitgebreide bewaking hebben ingesteld, een lijst met mogelijke personages hebben opgesteld en dan een poging hebben gewaagd om een huishoudster of kok voor zich te winnen.

Helaas hadden ze niet de luxe om de tijd te kunnen nemen. Dat zat er gewoon niet in. Ze moesten Montecalvo zo snel mogelijk te pakken krijgen.

‘Stel dat er een manier was om haar de villa uit te lokken, een eind van de oude stad vandaan?’ vroeg hij.

De Noorse dacht daar even over na. ‘En wat dan?’

‘Dan pakken we haar, trekken een zak over haar hoofd en ondervragen haar.’

‘En waar zouden we dat doen? In een openbaar park? Ergens in een steeg? Of misschien in een parkeergarage?’

Harvath keek uit over het uitgestrekte wateroppervlak en antwoordde: ‘Nee. Op een boot.’

Sølvi volgde zijn blik. Het was een beetje stumperig, maar niet heel slecht. Als ze eenmaal met haar op het meer waren, konden ze blijven varen. En door het motorlawaai zou niemand haar ooit kunnen horen, al schreeuwde ze de longen uit haar lijf.

‘Oké,’ zei de Noorse. ‘Ga door.’

‘We werken terug vanaf het moment dat we naar het midden van het meer varen. Waar op het land brengen we haar aan boord van een boot? Als we dat probleem hebben opgelost, gaan we nog verder terug en zoeken we uit waar we haar kunnen oppakken.’

‘We moeten een stille plek vinden, zonder veel getuigen.’

‘Precies,’ antwoordde Harvath. Hij opende op zijn telefoon een kaart van het gebied en draaide die om, zodat ze er allebei naar konden kijken. ‘Ons beste plan zou zijn om het ’savonds te doen.’

‘Zoals vanavond?’

Hij keek op zijn horloge. ‘Als we alles op tijd kunnen regelen wel, ja.’

‘Hoe weten we dat we haar uit de villa kunnen lokken?’

‘Iemand die zij vertrouwt moet haar een aanbod doen dat ze niet kan weigeren.’

39

Na het ontbijt nam Harvath een douche en trok hij schone kleren aan. Daarna vertrok hij om met de drone locaties te zoeken, terwijl Sølvi een boot probeerde te huren.

Halverwege het schiereiland was een openbaar park met toegang tot een steiger. Als ze tot laat in de avond zouden wachten, zou er niemand zijn. Er was ook een weg die bijna tot aan de waterkant liep. Zodra ze de Contessa weer van de boot aan land konden brengen, zouden ze dat hier doen.

Harvath onderzocht het hele terrein, waarbij hij vooral op verborgen plekken lette van waaruit ze aangevallen konden worden. Hij zag wat groepjes olijfbomen, maar niet veel meer.

Vervolgens deed hij de ronde in de rest van de buurt, waarbij hij de verschillende routes naar de villa van de Contessa in zich opnam. Als laatste punt op de checklist liet hij de drone een vlucht langs haar villa maken, waarbij hij vooral niet de indruk probeerde te wekken dat zijn drone belangstelling voor haar domein had.

Na deze verkenning deed hij Sølvi verslag via de beveiligde app en vroeg hij haar naar de status van de boot.

Zijn timing was perfect. Ze had net al het papierwerk afgerond. Hij vertelde haar waar hij zat en dat hij aan het eind van de steiger op haar zou wachten. Het zou goed voor haar zijn om een oefenvaart te doen, vooral omdat ze vanavond de schipper zou zijn.

Het kostte haar ongeveer twintig minuten om bij hem te komen, maar Harvath had de tijd nuttig besteed met berichten en e-mails, en hij had ook Nicholas nog gebeld, die de meeste updates aan Lawlor had doorgegeven.

Harvath had zijn bezoek aan het huis vanvsd-directeur Simulik nog niet gemeld. Dat zou hij pas doen nadat hij in de Verenigde staten was teruggekeerd. Hij had momenteel geen enkele behoefte aan gedoe met Lawlor. Ze moesten hem nu met rust laten, zodat hij zijn werk kon doen. Nicholas begreep het en had beloofd niets te zeggen.

Toen hij Sølvi aan zag komen varen, was hij een moment lang sprakeloos over de boot die ze had gehuurd. De indrukwekkende Rivamare moest een fortuin hebben gekost.

---